Zarówno najpiękniejsze, jak i najstraszniejsze skłonności ludzkie nie są składnikami utrwalonej biologicznie natury ludzkiej, ale wynikiem tego społecznego procesu, który tworzy człowiek.
Największe zło, śmierć, nie dotyka nas ani trochę, gdyż póki jesteśmy, nie ma śmierci, a odkąd jest śmierć, nie ma nas.
Trzeba wyzwolić się ze strachu bogów i śmierci.
Można czynić zło nie tylko swoim działaniem, ale także zaniechaniem działania.
Śmierć otwiera drzwi sławy i zamyka drzwi zazdrości.
Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, gdy umrzesz.
Pomyłki są nieuchronne między śmiertelnymi.
Ludzie po śmierci są jak książki: przeczytawszy je całe, znajdujemy w końcu...
