Pomiędzy biedą a szczęściem istnieje głęboka przepaść. Nadzieja przerzuca przez nią most, ale wisi on w powietrzu.

Grunt to rodzinka, grunt to rodzinka, / Bo kto rodzinkę fajną ma, Nie wie, co bieda, bo gdy potrzeba, / To mu rodzinka zawsze da!

Co jednoczyło epokę, co sprawiło, że wiek dziewiętnasty stał się jednym rozdziałem historii? Narodziny myśli socjalistycznej. Wybuchały rewolucje, ofiarni młodzi ludzie walczyli na barykadach. Publicyści łamali sobie głowy, jak okiełznać zwierzęcy bezwstyd pieniądza, podźwignąć i obronić godność ludzką biedaka. Pojawił się marksizm. Wskazał korzenie zła i środki lecznicze. Stał się potężną siłą stulecia. Stolicą.

Nadzieja jest chlebem biedaka.

Gdy bieda staje przed drzwiami, miłość wyskakuje przez okno.

Gdy bieda wejdzie drziami, miłość uleci oknem.

Mądrości dzieje się z upływem czasu krzywda większa niż głupocie. Nie od razu, kiedy mądrość jeszcze walczy o swoje miejsce - dopiero kiedy je zajmie, kiedy stanie się dla wszystkich przekonywająca, kiedy zacznie być powtarzana z ust do ust, z księgi do księgi, z pokolenia na pokolenie. Blednie wówczas biedactwo, wiotczeje, więdnie, zamienia się w banalną oczywistość, która nikogo ani ziębi ani grzeje.

Lenistwo idzie tak wolno, ze dogania je bieda.

Bieda domu nie buduje.

Fortuna jeździ na jednym kole, a bieda na dwóch i dlatego też nas bieda częściej dojeżdża.

Bieda jest lepszym spoiwem niż szczęście.

Gdy bieda wejdzie drziami, miłość uleci oknem.

Bieda to najlepszy nauczyciel.

Bieda to najlepszy nauczyciel.

Bieda to najlepszy nauczyciel.