Z wiarą jest podobnie jak z miłością. Znajdujemy ją w chwili, gdy się tego najmniej spodziewamy.

Świat to cyrk, gdzie miłość i szczęście chodzą wysoko po mocno napiętej linie i w każdej chwili grozi im śmierć.

Gdy starzejemy się i nabieramy coraz więcej rozumu, wówczas w każdej chwili życia uprzytamniamy sobie, że musimy umrzeć. - A lasy wiecznie śpiewają.

Dopiero w chwili, gdy nadejdzie śmierć będę wiedział niezbicie o co chodzi.

Im bliżsi jesteśmy chwili szczęścia, tym bardziej niepokoi nas jego ułuda.

Jeżeli kochasz czas zawsze odnajdziesz nie mając nawet ani jednej chwili.

Jeśli miłość ma być miłością niezapomnianą, od pierwszej chwili muszą się ku niej zlatywać przypadki jak ptaki na ramiona świętego Franciszka z Asyżu.

Kochać, to znaczy tak kochać istoty i rzeczy stworzone, jak boskie Słowo kochało je w chwili, gdy wyzbywszy się siebie przyjęło byt niewolniczy.

Mężczyzna kieruje się w życiu zasadami, kobieta tylko uczuciem, jakie ją w danej chwili ogarnia.

Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają. Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli.

Ślub — od tej chwili dziewczyna nie tylko przestaje uważać na innych mężczyzn, lecz nawet tego jednego zaczyna zaniedbywać.

Często tak w życiu bywa, że kobiety dopadają człowieka w chwili, gdy pragnie już całkowitej samotności i spokoju, gdy chce o nich zapomnieć bez względu na to, czy przemknęły przez jego dni jak błyskawica, czy też towarzyszyły mu dość długo.

Im bliżsi jesteśmy chwili szczęścia, tym bardziej niepokoi nas jego ułuda.

Czas przynosi radę. Należy oczekiwać jej cierpliwie. Bywa, że trzeba zawierzyć chwili.

Życie to jeden jest różaniec, który my sami nawlekamy; codziennie jedno ziarnko do innych ziarnek dorzucamy. Czas bezlitośnie wciąż nad nami pracy pilnuje w każdej chwili, patrzy, czy dobrze nawlekamy, czyśmy żadnego nie zgubili. I choć ziarenka są niespore, choć się z robotą nie spieszymy, różaniec nawleczemy w porę i w porę krzyżem zakończymy.