Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.

Cnota nie cieszyła się nigdy takim uznaniem jak pieniądz.

Pocieszyć człowieka znaczy w jego własnych oczach jego cierpienie podnieść do najwyższej godności.

Każdy umie współczuć przyjacielowi w nieszczęściu, ale trzeba bardzo szlachetnej natury, żeby cieszyć się z sukcesu przyjaciela.

Jesteśmy tak ślepi, że nie wiemy, kiedy się martwić, a kiedy cieszyć: oddajemy się prawie zawsze fałszywym radościom i smutkom.

Jak otyłość ciału więcej zawadza niż pomaga, tak zbyteczna fortuna więcej czasem ciąży niż cieszy.