Dzieci są wiecznie szczere, nie wstydzą się prawdy, a my [dorośli] z obawy, by nie wyglądać na zacofanych, gotowi jesteśmy zaprzedać to, co nam najdroższe, chwalimy to, co nas odpycha i potakujemy temu, czego nie rozumiemy.

Prawda nie jest tym, czego można dowieść, ale tym co upraszcza.

To prawda, że w demokracji lud robi jakoby to, co chce: ale wolność polityczna nie polega na tym, aby robić to, co się chce. W państwie, to znaczy w społeczności, w której są prawa, wolność może polegać jedynie na tym, aby móc czynić to, czego się powinno chcieć, a nie być zmuszonym czynić tego, czego się chcieć nie powinno.

Gdy mówisz prawdę, nie potrzebujesz sobie niczego przypominać.

Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka. Może mu tylko dopomóc wyszukać prawdę we własnym sercu, jeżeli ją posiada.

Niczego, niczego na świecie nie można przyrównać do radości płynącej z pracy, która się toczy po myśli.

Pokój to nie jest coś, czego pragniemy, lecz coś, co czynimy, co stwarzamy, coś, czym jesteśmy, i coś, co wokół rozdajemy.

Pokora jest nie tylko warunkiem autentyczności i prawdziwości wszystkich cnót, lecz także warunkiem przemienienia w Chrystusie. Ale ma ona w sobie samej wysoką wartość, nadaje człowiekowi szczególne piękno.

Piękno powinno pozostać czymś na spotkanie czego, źle mówię na poszukiwanie czego - trzeba wyruszyć.

Odpowiedzialni jesteśmy tylko za to, co robimy, lecz i za to, czego nie robimy.

Jestem zwolennikiem zwyczaju, który każe mężczyźnie całować kobietę w rękę. Od czegoś przecież trzeba zacząć.

Nieszczęście zmusza do uznania za rzeczywiste tego, czego nie uważa się za możliwe.

Dlaczego płacz słodkim jest dla nieszczęśliwych?

Nieszczęście jest także dobre. W czasie choroby nauczyłem się wiele, czego bym się nigdy w życiu nie nauczył.

Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka. Może mu tylko dopomóc wyszukać prawdę we własnym sercu, jeżeli ją posiada.