Dobroć jest największym skarbem ludzkości, lecz dopiero dobroć i rozum tworzą człowieka, a wzbogacone o talent — prawdziwego artystę.

Dobro i Zło mają to samo oblicze, wszystko zależy jedynie od momentu, w którym staną na drodze człowieka.

Dobroć jest cichym czynieniem tego, o czym inni głośno mówią.

Dobroć to jedyny możliwy motor życia.

Małe dobro wielkiego złego nie ozdobi ani naprawi; małe złe wielkie dobro zepsuje.

Najwyższa dobroć podobna jest wodzie. Dobroć wody polega na tym, że przynosi ona korzyści dziesiątkom tysięcy rzeczy, mimo że z nikim nie walczy.

Dobro rodzi się wtedy, kiedy ludzie zapominają o sobie.

Dobroć jest czymś bardzo prostym: być zawsze do dyspozycji drugich, nigdy nie szukać samego siebie.

Ktoś, kto przyjmuje cudze dobro, sprzedaje własną wolę.

Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.

W każdym mieszka i dobro i zło, i tylko to drugie jest aktywne.

Może się wydawać, ale dobro jest darem, ale tak naprawdę jest wynikiem ciężkiej i uczciwej pracy.

Pochylamy się przed inteligencją, klękamy zaś przed dobrocią.

Dopóki czas macie, dobro czyńcie.

I w ciężkiej chorobie tkwi dobro. Kiedy ciało słabnie, silniej czuje się duszę.