Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.

Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.

Nie tyle korzystamy z cnoty i rozumu drugich, ile z ich złośliwości i głupstwa.

Ziemia dla jednych jest matką, a dla drugich macochą.

Kto troszczy się o drugich, nie ma czasu, by się zestarzeć.

Nie tyle korzystamy z cnoty i rozumu drugich, ile z ich złośliwości i głupstwa.

Mamy wszyscy dosyć religii, aby się w jej imieniu nienawidzić, ale nie mamy jej dosyć, aby kochać jedni drugich.

Narcyzm nie kocha ani drugich, ani siebie.

Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od drugich oczekują, ale nigdy nie żądają.

Należy zawsze stosować wydatki do dochodów, bo jeżeli człowiek nie urządzi się tak, aby żył uczciwie ze swej pracy, to będzie zmuszony żyć nieuczciwie z pracy drugich.

Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.

Dobroć jest czymś bardzo prostym: być zawsze do dyspozycji drugich, nigdy nie szukać samego siebie.

Niektóre cnoty można zdobyć, gdy się przez dłuższy czas udaje, że się je ma. Inne tym trudniej zdobyć, im bardziej się je pozoruje. Do pierwszych należy odwaga, do drugich skromność.

Cierpliwość i praca jednych uszlachetniają a drugich wzbogacają.

Chętnie drugich upominamy, a sami upomnień niechętnie słuchamy.