Człowieku! Gdybyś wiedział, jaka twoja władza!

Gdybyś wiedział, co myślę o Tobie, gdybyś wiedział, co czuję do Ciebie, inaczej patrzyłbyś na mnie, inaczej byś patrzył na siebie.

Byłbyś wiele szczęśliwszy, gdybyś potrafił akceptować rzeczy takimi, jakie są, i starał się korzystać z nich do maksimum.

Bądź twardym, ucz się cierpieć mężnie, nie poświęcaj się bez potrzeby i wyrastaj duchem. Tym sposobem więcej pomożesz bliźniemu twojemu, niż gdybyś się ofiarował ciężar jego wziąć na swoje barki.

Nawet gdybyś dał człowiekowi wszystkie wspaniałości świata, nic mu to nie pomoże, jeśli nie ma przyjaciela, któremu mógłby o tym powiedzieć.

Przyjaciel tworzy w nas nową przestrzeń, która prawdopodobnie nie zaistniałaby nigdy, gdybyśmy go nie spotkali. Tylko dzięki niemu rodzi się w nas nowy świat.

Gdybyśmy kochali tych jedynie, którzy nigdy nie upadną, to byłaby sprawiedliwość tylko, a przecież ponad sprawiedliwością góruje miłość. Uznajemy najlepszych, ale indywidualnym uczuciem kochamy tych dopiero, dla których w naszej duszy jest wsparcie na wszelką słabość, uzupełnienie na wszelki niedostatek.

Gdybyś prawdziwie oczy swe otworzył i widział, ujrzałbyś swój wizerunek we wszystkich wizerunkach. A gdybyś uszy swe otworzył i słuchał, usłyszałbyś głos swój we wszystkich głosach.

Gdybyśmy sami nie mieli wad, nie sprawiałoby nam takiej przyjemności stwierdzanie ich u innych.

Gdybyś myślał, że jesteś szczęśliwy, byłbyś nim.