Mielibyśmy spokojniejsze życie, gdyby historia pracowała z nami na pól etatu.

Cała historia uczy, że okrzyk, błędnie zwany religijnym, bywa często podnoszony przez ludzi bez wszelkiej religii, w życiu codziennym depczących elementarne zasady dobra i zła, że poczyna się z nietolerancji i prześladowania, jest bezrozumny, ogłupiający, tępy, niemiłosierny.

Historia wielkich wydarzeń na tym świecie zaledwie jest historią jego zbrodni.

Historia świata nie jest niczym innym jak biografią wielkich ludzi.

Historia literatury jest cmentarzyskiem tekstów ongiś popularnych i wielbionych. Nieśmiertelność zdobywają sobie nieoczekiwanie utwory drugiego czy trzeciego rzutu. Czasem jakiś żart, jakaś błahostka.

Cała historia uczy, że okrzyk, błędnie zwany religijnym, bywa często podnoszony przez ludzi bez wszelkiej religii, w życiu codziennym depczących elementarne zasady dobra i zła, że poczyna się z nietolerancji i prześladowania, jest bezrozumny, ogłupiający, tępy, niemiłosierny.

Historia kanalizuje życie przeszłości i wiele sławionych czynów spuszcza do ścieków.

Bluszcz tuli się do pierwszego drzewa, jakie napotka; oto pokrótce historia miłości.

I wielkim ludziom historia nie odmawia miłości.

Mężczyzna robi historię, kobieta jest historią.

Historia świata nie jest niczym innym jak biografią wielkich ludzi.

Historia pełna jest wojen, o których każdy wiedział, że nie wybuchną.

Historia nie uczy nas właściwie niczego innego poza tym, na czym polega złe rządzenie.

Cała historia uczy, że okrzyk, błędnie zwany religijnym, bywa często podnoszony przez ludzi bez wszelkiej religii, w życiu codziennym depczących elementarne zasady dobra i zła, że poczyna się z nietolerancji i prześladowania, jest bezrozumny, ogłupiający, tępy, niemiłosierny.

Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm.