Małżeństwo to wspaniała instytucja, ale ja nie jestem jeszcze gotowa, by stać się instytucją.

Jestem zdania, i to całkiem poważnie, że nigdy dzieci nie mogą zrobić rodzicom takiego wstydu, jak rodzice dzieciom.

Im jestem starszy, tym bardziej chce mi się śmiać i tym mniej się śmieję. Zaś dowcipów nie opowiadam prawie nigdy.

Wszyscy jesteśmy robakami, ale wolno mi chyba wierzyć, że jestem robaczkiem świętojańskim.

Jestem wolny od wszelkich uprzedzeń — wszystkich ludzi nie znoszę jednakowo.

Homo sum, humani nihil a me alienum esse puto - jestem człowiekiem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce.

Człowiek, który zamierza popełnić jakiś nieludzki czyn, usprawiedliwia się, mówiąc: "Jestem w końcu tylko człowiekiem".

Jestem przekonany, że naprawdę istnieje ponowne życie, że życie wyrasta ze śmierci i że istnieją dusze zmarłych.

Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja.