Im dłużej pozwala się kobiecie tęsknić, tym bardziej rośnie miłość..

Kiedy mężczyzna myśli o kobiecie, że nic nie jest dla niej zbyt piękne i nic zbyt dobre, ofiarowuje jej siebie.

Każdy mężczyzna, skoro tylko się zakocha, jest słaby, podatny, niedołężny, śmieszny, oddaje się w ręce kobiecie z pokorą, na klęczkach.

Mężczyźni w swojej wielkiej zarozumiałości nie są w stanie zrozumieć, że kobiecie nie każdy z nich odpowiada. W odmowie zbliżenia szukają jakichś specjalnych powodów.

Nie masz nic wstrętniejszego jak niekochanej kobiecie mówić, że się ją kocha. Jest to jedna z najmniej możebnych hipokryzji dla prawdziwie męskiej natury.

Mężczyzna lubi inteligencję w kobiecie, którą kocha, ale niższą od jego własnej. Równa bowiem lub większa nie pozwoliłaby mu wykonywać oszustwa, którym zwykle zaprawiona jest prawie każda miłość.

Mężczyzna żyje, aby osłodzić życie kobiecie, a umiera, aby jej było do twarzy w żałobie.

Mężczyzna, który nigdy nie kłamie kobiecie, ma bardzo mało względów dla jej uczuć.

Mężczyzna pozostaje zazwyczaj bardzo długo pod wrażeniem, jakie zrobił na kobiecie.

Mężczyźnie powinno się dawać jałmużnę potajemnie, aby go nie zawstydzić, kobiecie zaś otwarcie, aby nie rzucać na nią podejrzeń.

Mężczyzna jest już na wpół zakochany w każdej kobiecie, która słucha, gdy mówi.

My, czyniąc kobiecie zawód, doznajemy tak mało wyrzutu sumienia, że mniej wyrzutów sumienia doznaje tylko kobieta, czyniąc nam zawód.

Mężczyzna cierpi z tego powodu, że nie może znaleźć w kobiecie towarzyszki życia, bo to mężczyźni są spragnieni równości.

Mężczyźnie trzeba przemawiać do rozumu, kobiecie do serca.

Mężczyzna żyje, aby osłodzić życie kobiecie, a umiera, aby do twarzy jej było w żałobie.