Niedobry pietyzm: odkurzanie kwiatów zła.
Niedobry pietyzm: odkurzanie kwiatów zła.
Gdy rzucisz swe spojrzenie na malutkiej róży kwiat, niech się spełnią Twe pragnienia, które kryją marzeń świat.
Kwiaty na ziemi, słońce na niebie, miłość i podpis — tylko dla Ciebie.
Świat bez kobiety byłby jak ogród bez kwiatów.
Śmierć nadaje piękno życiu. Tylko sztuczne kwiaty nie umierają.
Szczęścia pragnie cały świat, każdy, kogo znam, lecz dać sobie szczęścia kwiat, nikt nie może sam.
Serca kobiet są jak owe sekretarzyki pełne szufladek zamkniętych jedna w drugiej; człowiek się wysila, lamie paznokcie i w końcu znajduje tylko zeschły kwiat, trochę kurzu albo i nic zgoła.
Radość z kwiatów - to resztki raju w nas.
Przyjaciele są jak kwiaty doniczkowe - wymagają regularnej pielęgnacji.
Ludzie przychodzą i odchodzą, a ty nie przywiązujesz do tego większej wagi. Lecz kiedy przychodzi przyjaciel, w twoim życiu wschodzi słońce, powietrze staje się rześkie, kwiaty zakwitają, niebo się rozjaśnia, a noc staje się głębsza. Cała ziemia się ożywia i nawet ptaki śpiewają radośniej.
Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie! Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie; przez przyjacielską dłoń w zapasach ze światem, pochwałą wreszcie - ach! - nie Twoim kwiatem.
Do młodych ludzi przyjaźń przychodzi w glorii wiosny, jako najwspanialszy cud piękna, misterium narodzin. Ale i dla starszych jest ona równie pięknym kwiatem jesieni.
Przyjaźń jest najdelikatniejszym kwiatem, który rozwija się z wzajemnych kontaktów międzyludzkich. Jeżeli nie dbamy o niego cierpliwie i niestrudzenie, więdnie i usycha, zanim otworzy wszystkie swoje pączki.
Przyjaźń jak nieśmiertelnik - to blady kwiatek, ale nie więdnący nigdy.