W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.

Gdy się zobaczyło tylko piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.

Pozwólmy ludziom być szczęśliwymi według ich własnego uznania.

Szczęście innych ludzi zachwyca dlatego, że w nie wierzymy.

Szczęście, choroba, nędza — wielką w ludziach odmianę czyni.

Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Śmiać się często i serdecznie, zdobyć szacunek ludzi inteligentnych i sympatię dzieci - to znaczy odnieść sukces.

Trochę sukcesu przydaje się nawet ludziom najmniej dbającym o sławę.

Najsmutniejsze porażki, jakie ponoszą ludzie, mają za przyczynę brak woli osiągnięcia sukcesu.

Sukces oznacza coś dla ludzi, którzy go jeszcze nie osiągnęli. Dla innych jest to puste słowo...

Niektórzy ludzie tylko dlatego się nie starzeją, bo nigdy nie byli młodzi.

Jeśli sens życia staje się czymś wątpliwym, a stosunek człowieka do innych ludzi i do siebie samego nie zapewnia mu bezpieczeństwa, wtedy sława jest jednym ze środków uciszenia jego wątpliwości.

Sławnym jest się wtedy, gdy jest się znanym ludziom, których - dzięki Bogu - nie zna się osobiście.

Śmiać się chyba wypadnie z tępoty ludzi, którym się zdaje, że ich obecna potęga zdoła zniszczyć pamięć ich czynów jeszcze i w wiekach następnych.

Ludzie pozostają samotni, ponieważ budują raczej ściany, a nie mosty.