Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Najsmutniejsze porażki, jakie ponoszą ludzie, mają za przyczynę brak woli osiągnięcia sukcesu.

Niektórzy ludzie tylko dlatego się nie starzeją, bo nigdy nie byli młodzi.

Ludzie pozostają samotni, ponieważ budują raczej ściany, a nie mosty.

Ludzie czują się naprawdę braćmi tylko wtedy, gdy słyszą się nawzajem w ciszy rzeczy poprzez samotność.

Rozum jest obecny tylko wówczas, gdy ludzie mówią ze sobą.

Są ludzie, co mają takiego rodzaju rozum. Mówią bardzo rozumnie o jakiejś rzeczy, ale robią bardzo nierozumnie, że mówią o niej.

Czyż nie jest dziwne, że ludzie tak chętnie walczą o religię, a tak niechętnie żyją zgodnie z jej zasadami.

Ludzie przychodzą i odchodzą, a ty nie przywiązujesz do tego większej wagi. Lecz kiedy przychodzi przyjaciel, w twoim życiu wschodzi słońce, powietrze staje się rześkie, kwiaty zakwitają, niebo się rozjaśnia, a noc staje się głębsza. Cała ziemia się ożywia i nawet ptaki śpiewają radośniej.

Prawdę umieją ludzie dostrzec tylko w pancerzu pojęć i konwencji. Niektórzy jednak chwytają ją w jej lotniejszej, przedpojęciowej postaci - to artyści.

Jeśli chcemy, by ludzie mówili prawdę, przede wszystkim nauczmy się jej słuchać.

Jakże straszne jest uświadomienie sobie, że to, co ludzie o nas mówią, jest prawdą.

Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Ludzie chyba zmęczyli się okropnie w ciągu dni i godzin pracy, jeżeli pojęcie szczęścia łączą z bezczynnością.

Gdyby ludzie kochali pracę, ciągle jeszcze oraliby ziemię zakrzywionym kijem i nosili ciężary na plecach.