To nieprawda, że ludzie są aż tak niewdzięczni, jak się na ogół mówi. Zapewne żalimy się tak często na niewdzięczność, ponieważ dobroczyńcy oczekują zwykle więcej, niż dają.
Do najszkodliwszych skąpców w społeczeństwie należą ludzie mądrzy mający nałóg milczenia. Do najnieznośniejszych rozrzutników — głupcy nieustannie mówiący.
Kto natrząsa się z tych odwiecznych prawd, jakimi żyją ludzie poczciwi, przypomina właściciela burdelu, który wyśmiewa starą wieśniaczkę.
Gdy ludzie mówią o tobie źle, staraj się żyć w taki sposób, by nikt im nie uwierzył.
Mądrzy ludzie nie czytają książek, mądrzy ludzie je piszą.
Ludzie wybierają różne drogi, szukając szczęścia i spełnienia; to, że nie spotykasz ich na swojej drodze, nie znaczy, że błądzą.
Ludzie, którzy mają mało do roboty, są wielkimi gadułami: im mniej ktoś myśli, tym więcej gada. Myślenie to rozmowa z samym sobą, a kto mówi do siebie, ten nie myśli wcale o mówieniu do innych.
Ludzie żądają wolności słowa, by wyrażać swą wolność myśli, której unikąją jak ognia.
Jedyną rzeczą niezbędną, by zapanowało zło, jest to by ludzie dobrej woli nie czynili nic.
Większość zla na świecie pochodzi stąd, że ludzie mierzą siły na zamiary. Planują budowę wielkich gmachów, a fundamentom poświęcają tyle pracy, ile wymaga zbudowanie byle chałupy.
Ludzie genialni są podziwiani, bogatym się zazdrości, potężni budzą strach, ale tylko ludziom z charakterem można zaufać.
Ludzkość ulega złudzeniu, że świat prowadzą ludzie mądrzy. Byłoby to niemożliwe choćby dlatego, że większość tej ludzkości to przeciętność —jeśli już nie ludzie głupi.
Wielkim problemem tego świata jest, że głupcy i fanatycy są tak pewni swych racji, a ludzie mądrzy — pełni wątpliwości
Są ludzie, którzy nie nauczą się niczego, bo wszystko pojmują zbyt szybko.
Najwięcej problemów przysparzają światu ludzie, którzy pragną być uważani za ważne osobistości.