Oceniamy mądrość człowieka na podstawie jego nadziei.

Zaczynam podejrzewać, że zamęt, jaki człowiek ma w głowie, jest miarąjego mądrości.

Mądrości dzieje się z upływem czasu krzywda większa niż głupocie. Nie od razu, kiedy mądrość jeszcze walczy o swoje miejsce - dopiero kiedy je zajmie, kiedy stanie się dla wszystkich przekonywająca, kiedy zacznie być powtarzana z ust do ust, z księgi do księgi, z pokolenia na pokolenie. Blednie wówczas biedactwo, wiotczeje, więdnie, zamienia się w banalną oczywistość, która nikogo ani ziębi ani grzeje.

Mądrość działa na określonej przestrzeni, głupota na nieograniczonej.

Ból jest ojcem - a miłość matką mądrości.

Na ustach rozumnych jest mądrość, na grzbiecie głupca kij.

Mądrość to jest to, co zostaje, kiedy zapomniało się już wszystko, czego nas uczono.

Mądrość nikomu jeszcze nie objawiła się we śnie, zanim nie zaczął jej się uczyć.

Mądrość i Miłość silniejsze są od czasu: pustynia zalegać może kwitnące ongiś ogrody, ruiny mogą być tam gdzie święty stał przybytek, a jednak miłość w naszych sercach trwać będzie.

Im jestem starszy, tym mniej podzielam powszechne przekonanie, że mądrość przychodzi z wiekiem.

Wszelka mądrość i zrozumienie przychodzi do nas drogą miłości.

Niemała mądrość mądrze mówić, lecz największa — mądrze czynić.

Mądrość polega na tym, aby nie być szalonym, jeśli tylko usprawiedliwiają to okoliczności.

Mądrość przychodzi wraz z utratą złudzeń.

Mądrość jest morzem płytkim, ale wzburzonym, a głupota bezdennym, ale martwym.