Człowiek, żeby mógł przejść przez życie jakoś możliwie i nie dać się innym poharatać, musi ciągle podpierać się i pocieszać różnymi mądrymi aforyzmami dającymi mu możliwość przeżycia każdego napotkanego świństwa i ścierstwa. Po przeczytaniu mądrości podnosi pokrzepiony głowę, bo utożsamia się z lepszą częścią zdania. A to wszystko nieprawda. Jest odarty ze skóry i krwawi, a przyjemne życie ma ten, co krzywdzi, żyje z hańbą za pan brat, cnotę i uczciwość mając w głębokiej pogardzie.

W życiu - czasem jedna rada przyjaciela warta jest więcej niż dziesiątki mądrych ksiąg.

Sprawiedliwość nie jest niczym innym jak miłością bliźniego ludzi mądrych.

Mówić mało i źle jest nieszczęściem prostaków; mówić wie i źle jest zuchwalstwem głupców; mówić wiele i dobrze jest szczęściem dowcipnych; mówić mało i dobrze jest roztropność mądrych.

Nie wystarczy dużo wiedzieć, ażeby być mądrym.

Nadzieje ludzi mądrych są pewniejsze niż bogactwo nieuków.

Mądry mężczyzna powinien zaślubić tylko bardzo piękną kobietę. To mu pomoże, aby w przyszłości ktoś go od niej uwolnił.

Po to istnieje kobieta, aby mężczyzna był dzięki niej mądry.

Mężczyzna bojaźliwy nie może być mądrym, fakt, że przecenia niebezpieczeństwo, świadczy o braku rozsądku.

Mądry od nikogo nie doznaje lekceważenia; zna swoją wielkość.

Mądrych zawsze można oskarżyć o nie popełnioną głupotę.

Naprawdę mądry jest ten, kto zna jedno słowo: miłość.

Człowiek mądry wykorzystuje więcej możliwości, niż otrzymuje szans.

Mądry jest nie ten, który martwi się z powodu niedostatku, lecz ten, który cieszy się z tego, co ma.

Człowiek mądry rozpoznaje wady swoich przyjaciół i zalety wrogów.