Każde dziecko otrzymuje od rodziców dyplom geniusza, szkoły — świadectwo niedojrzałej dojrzałości, od uniwersytetu - patent mistrza, od życia — najczęściej — tytuł zdolnego robigrosza.
Człowiek najczęściej traktuje życie jak deszcz; czeka aż do momentu, w którym się skończy.
Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.
Rozumny: Rozumny najczęściej korzysta z prawa milczenia.
Rozumny: Rozumny najczęściej korzysta z prawa milczenia.
Prawda leży zazwyczaj pośrodku, najczęściej bez nagrobka.
Prawdę powiedziawszy, ten, kto jest wystarczająco silnie przekonany, by przeciwstawiać się tłumowi, jest raczej wyjątkiem niż zasadą, wyjątkiem podziwianym wieki później, najczęściej jednak wyśmiewanym przez współczesnych.
Kto chce się uwolnić od prawdy, najczęściej dusi ją słowami.
Optymizm jest najczęściej wynikiem intelektualnej pomyłki.
Mężczyzna, który moralizuje, jest hipokrytą. Kobieta, która moralizuje, jest najczęściej podstarzała.
Mężczyźni powinni kobietom jak najczęściej mówić komplementy. Kosztują o wiele mniej niż kwiaty, a sprawiają im tę samą przyjemność.
Mężczyźni, którzy zmieniają nazwiska, to najczęściej oszuści, przestępcy, tajni agenci albo magicy: u kobiet przeważnie oznacza to po prostu zamążpójście.
Mężczyźni mają takie głupie życie, ciągle bronią swej bezcennej nietykalności, śmiesznego terytorium. Najczęściej obawiają się, że ktoś mógłby odkryć pustkę panującą w środku. Żyją jak gdyby w dekoracjach filmowych, które zwiedzać można w studiach filmowych wytwórni Universal, budują piękne fasady, za którymi rozpościera się pustka, istnieje jedynie front dla turystów.
Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają. Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli.
Najczęściej spotykaną formą komunikowania się małżonków jest obojętność.