Jeżeli nasze ludzkie życie jest bezcenne, postępujmy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie. Ale co?
Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłucający błogi spokój nicości.
Choć życie nasze splunięcia niewarte.
Nasze życie to wieczny rozbrat marzenia z rzeczywistością.
Pomyślałem sobie nagle, że gdzieś tam, szalenie daleko, biegnie normalnie nasze życie, że wszyscy mnie prześcigają, zostawiają za sobą, że coś osiągają, zdobywają, idą coraz szybciej naprzód, a ja zostaję z tyłu, nikomu niepotrzebny, opóźniony, zapomniany, bez celu i perspektyw, bez żadnych możliwości i nadziei. To znaczy ogarniał mnie z wolna strach przed osamotnieniem, przed izolacją od wspólnego bytowania, od niepewności i sukcesów dnia codziennego, jednym słowem od tego wszystkiego, co jest sensem naszego życia.
Nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli.
Największym zagrożeniem naszej pomyślności jest brak wyraźnych zasad moralnych i celu w życiu.
Każdy etap naszego życia ma swoje własne piękno.
Tak jak w naszym obecnym życiu miewamy tysiące snów, tak też nasze obecne życie jest jedynie jednym z wielu tysięcy takich istnień, do którego przychodzimy z innego, bardziej rzeczywistego życia i następnie wracamy po śmierci. Nasze życie jest jedynie jednym ze snów tego bardziej rzeczywistego życia i tak już jest nieskończenie aż do ostatniego, najprawdziwszego życia - życia Boga.
Nasze życie jest ciągłą walką.
Nasze życie składa się z kolejnych, koniecznych rezygnacji.
Głównym urokiem żon jest to, że z biegiem czasu zaczynają nam przypominać nasze matki.
Nawet najmniejsza ilość dobra nie jest zdolna eliminować zła ze świata samym swoim istnieniem. Tak jak aktywne jest zło - musi być aktywne i dobro: musi ono działać przez nasze słowa, czyny i przykład.
Nawet najmniejsza ilość dobra nie jest zdolna eliminować zła ze świata samym swoim istnieniem. Tak jak aktywne jest zło - musi być aktywne i dobro: musi ono działać przez nasze słowa, czyny i przykład.
Pochlebstwo jest fałszywą monetą istniejącą tylko dzięki naszej próżności.