Po cóż żyjemy, jeśli nie po to, by życie czynić łatwiejszym dla siebie nawzajem?

Nie dostaliśmy życia po to, by poznać się na wylot, lecz by sobie nawzajem pomagać.

Ludzie czują się naprawdę braćmi tylko wtedy, gdy słyszą się nawzajem w ciszy rzeczy poprzez samotność.

Przyjaźń jest najlepszym lekarstwem na wszelkie nasze dolegliwości. Ona kruszy bariery, które nas dzielą, rozluźnia wszelkie ograniczające nas więzy, przenika jak stare, dobre wino do wszystkich żył życia. Jest poczuciem, że się nawzajem rozumiemy, ufamy sobie i z całego serca życzymy sobie szczęścia!

Kochać to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem, lecz patrzeć razem w tym samym kierunku.

Nawet jej niestałość i jej kaprysy równoważą zawsze powagę i nazbyt rozsądną stałość mężczyzny, przejmując wszakże od niego nieco tych cech. Tak więc wady jednej płci i nadużycia drugiej kompensują się nawzajem. W porządku naturalnym mężczyzna bez kobiety i kobieta bez mężczyzny są istotami niedoskonałymi. Ale im więcej jest kontrastu w ich charakterach, tym więcej jest w ich związku harmonii.

Ludzie patrzą na siebie nawzajem ze zbyt bliskiego dystansu, by zobaczyć się takimi, jakimi są.