Cierpienie nic nie wyzwala, to my się z niego wyzwalamy.

Wśród największego cierpienia ma się tę rozkosz, że się jest zdolnym do niego.

Podziękuj za cierpienie, czy umiesz czy nie umiesz bez niego nigdy nie wiesz ile miłość kosztuje.

Cierpienie nic nie wyzwala. To my się z niego wyzwalamy.

Człowiek nie może pozbyć się cierpienia i nie wie nawet, czy po śmierci będzie od niego wolny.

Trzeba się poddać cierpieniu. Nie opierać się. Pogodzić się z nim. Dać się mu ogarnąć. Przyjąć je w zupełności i uczynić z niego cząstkę życia. Wszystko, co z życia czerpiemy, podlega pewnej przemianie: tak samo cierpienie musi stać się miłością - oto cała tajemnica.

Cierpienie jest surowym, ale uczonym mistrzem dla tego, kto umie przyjąć od niego niezawodne lekcje.

Kto chce oglądać Boga twarzą w twarz, ten nie powinien Go szukać na pustym firmamencie świat swoich myśli, lecz w miłości bliźniego.

Dla niego skok to tylko w bok.

Bóg może nam zsyłać dary, ale przyjęcie ich i zachowanie musi być naszą własną zasługą. Biada łaskom, które wyślizgują się z niegodnych rąk.

Mało wiedzy oddala od Boga. Dużo wiedzy sprowadza do Niego z powrotem.

Miłość Boga do człowieka jest całkowicie bezinteresowna. Bóg kocha człowieka tylko dla niego samego.

Kto posiadł choć ziarnko prawdy, nie ma prawa skrywać go przed innymi: ono już nie należy do niego, lecz do Boga.

Gdyby ciało było nikczemne, bóg nie przewidziałby dla niego zmartwychwstania.

Miłość Boga i miłość bliźniego to dwa skrzydła tych samych drzwi, które mogą się otwierać albo zamykać tylko razem.