Kto żyje uczciwie - będzie ocalony; kto przewrotnie chodzi dwiema drogami, zapewne na jednej z nich zginie.

Możesz cieszyć się życiem, tylko z pewnej odległości, wolno ci spojrzeć na rzeczy, ale nie możesz ich spróbować.

Człowiek ze wsi ma życie zapewne cięższe niż człowiek z miasta, ale za to żyje pełnią życia. Nie robi wciąż dzień w dzień tego samego.

Wiara to do pewnego stopnia intelektualny reumatyzm.

Nie jesteśmy wszystkim, i naprawdę tylko dwie rzeczy są pewne na tym świecie, ta pierwsza właśnie, i druga - że umrzemy.

Pewne dzieła są stworzone przez publiczność. Inne tworzą swoją publiczność.

Szczęście jest niepewne nietrwałe. Obowiązek jest pewny i wieczny.

Naturalną religią człowieka jest immanentny symbolizm. W kontraście do symbolizmu dogmatycznego, który jest podstawą religii oficjalnych, ten zadowala się materiałem świata rzeczywistego i wypatruje w nim pewne linie, które przedłuża w nieskończoność jako drogi dla myśli, pytając, tęskniąc, zgadując.

To nieprawda, że ludzie są aż tak niewdzięczni, jak się na ogół mówi. Zapewne żalimy się tak często na niewdzięczność, ponieważ dobroczyńcy oczekują zwykle więcej, niż dają.

Jeśli kobieta została stworzona z mężczyzny, to już gołym okiem widać pewne braki.

Brzydota kobiet jest także pewnego rodzaju dobrem naturalnym - wiernych żon i matek.

Jeżeli sława ma pewne niedogodności dla mężczyzn, tedy dla kobiet jest prawdziwą klęską.

Głupota posunięta do pewnego punktu graniczy ze sprośnością.

Czas przyspiesza z biegiem lat w pewnej funkcji stałej.

Trzeba się poddać cierpieniu. Nie opierać się. Pogodzić się z nim. Dać się mu ogarnąć. Przyjąć je w zupełności i uczynić z niego cząstkę życia. Wszystko, co z życia czerpiemy, podlega pewnej przemianie: tak samo cierpienie musi stać się miłością - oto cała tajemnica.