Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłucający błogi spokój nicości.

Pomyślałem sobie nagle, że gdzieś tam, szalenie daleko, biegnie normalnie nasze życie, że wszyscy mnie prześcigają, zostawiają za sobą, że coś osiągają, zdobywają, idą coraz szybciej naprzód, a ja zostaję z tyłu, nikomu niepotrzebny, opóźniony, zapomniany, bez celu i perspektyw, bez żadnych możliwości i nadziei. To znaczy ogarniał mnie z wolna strach przed osamotnieniem, przed izolacją od wspólnego bytowania, od niepewności i sukcesów dnia codziennego, jednym słowem od tego wszystkiego, co jest sensem naszego życia.

Człowiek miłujący spokój jest bardziej potrzebny niż mędrzec.

Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest lekarz, dla cierpiącego psychicznie - przyjaciel.

Cała miłość nie warta jest złamanego szeląga, jeśli nie kocha się kogoś takim, jakim jest. Inaczej bowiem nie potrzebny byłby do tego człowiek, wystarczyłby król karciany.

Można zauważyć we wszystkich sytuacjach życiowych, że gdy tylko mężczyzna dostrzeże, iż jest nieodzownie potrzebny, od razu ostyga w zapale.

„Kobieta jest kwiatem". Tak, i dlatego potrzebny jest jej troskliwy ogrodnik.

Człowiek miłujący spokój jest bardziej potrzebny niż mędrzec.

Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest lekarz, dla cierpiącego psychicznie - przyjaciel.