Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.

Wiara pewna i niewzruszona jest po prostu pychą, a wierzący nadętym bufonem.

Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.

Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Jeśli chcesz widzieć Pana, patrz uważnie na stworzenie. Nie odrzucaj Go: nie rozmyślaj nad Nim. Po prostu patrz.

Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Ci, którzy tylko raz w życiu kochają, to naprawdę bardzo płytcy ludzie. To, co nazywają wiernością i przywiązaniem, wynika albo z tępoty przyzwyczajenia, albo z braku wyobraźni. Wierność jest dla życia uczuciowego tym, czym konsekwencja dla życia umysłowego - po prostu przyznaniem się do niepowodzenia.

Mężczyzna zakochuje się tak, jakby spadał ze schodów: to po prostu wypadek.

Aby mężczyznę doprowadzić do zdrady, wystarczy po prostu wyjść za niego za mąż.

Mężczyźni, którzy zmieniają nazwiska, to najczęściej oszuści, przestępcy, tajni agenci albo magicy: u kobiet przeważnie oznacza to po prostu zamążpójście.

Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają. Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli.

Małżeństwo to dziś po prostu życie na cztery łokcie.

Jeśli czasem Polka się Panu Bogu uda, to już mówiąc po prostu, klękajcie narody!

Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej, jakby nic się nie stało.

Człowiek jest biedny i słaby, i nic zupełnie nie znaczy. Płynie się tygodniami i tygodniami człowiek się dręczy. Potem jest port i wszystko, czego człowiek pragnął, okazuje się po prostu śmieszne, okazuje się, że i bez tego można żyć doskonale. A potem znów się płynie.