Idziesz przez świat i światu dajesz kształt przez twoje czyny. Spójrz w świat, we świata kształt, a ujrzysz twoje winy.

Przez telewizję świat stał się wsią, a spora część programów przypomina wsiowe plotki.

Cały ten tylko mój, moimi oczami widziany i sercem przeżywany świat - to wspaniałe piękno, które stworzyło się samo? Czy Bóg je stworzył? Czy wymyślił człowiek? Czy szatan, żeby omamić, zauroczyć, rozkochać a potem zabrać, zgasić, kazać opuścić?

Jeżeli wszystkie światy krążą w swojej przestrzeni w takim rządku, że jeden drugiego nie uszkadza, wnieść wypada, i ludzie przyjdą do tego przez uporządkowanie swoich uczt i swoich rozmyślań.

Śmierć jest faktem banalnym, ale jej przeżycie - nigdy.

Śmierć nie jest wydarzeniem z życia, śmierci się nie przeżywa.

Ileż śmierci trzeba nam przeżyć, by się nauczyć, że i my umrzemy.

Nawet bohaterstwo nie jest, jak się zwykle mówi, przezwyciężeniem śmierci na rzecz życia; jest ono tylko dlatego piękne, że rzuca cień śmierci na życie i czyni je na nowo tajemniczym.

Cierpienie nie jest naszym celem ostatecznym. Szczęście jest naszym przeznaczeniem.

Pewne dzieła są stworzone przez publiczność. Inne tworzą swoją publiczność.

Sztuka to wieczne przezwyciężanie wszystkiego co niedołężne, ułomne i niedojrzałe, poszukiwanie coraz to doskonalszej formy, coraz to pełniejszego wyrazu.

Miłość i sztuka nie obejmują tego, co piękne, lecz to, co dzięki objęciu przez nie staje się piękne.

Dzieło sztuki jest odbiciem świata oglądanym przez temperament.

Sztuka jest wycinkiem rzeczywistości widzianym przez temperament artysty.

Kiedy szczęście stoi przed nami, wydaje się tak wielkie, że sięga stropu nieba. Ażeby przejść przez nasz próg, robi się tak małe, że często nie dostrzegamy go już.