Można kochać i chodzić samemu po ciemku z przyjaźnią jest inaczej - ta zawsze wzajemna.

Doskonała przyjaźń rodzi się między dobrymi oraz między tymi, co osiągnęli jednoczący stopień cnoty.

Przyjaźń nie istnieje. Starożytność przenicowała ją na wszelakie sposoby i wreszcie zabrała z sobą do grobu.

Im bardziej przyjaźnie są poufałe, tym bardziej narażone na rozbicie.

Przyjaźń to nie tylko wspaniały prezent, lecz także ustawiczna praca. Większość przyjaźni nie urywa się, tylko więdnie.

Nic tak nie przypomina przyjaźni jak związki pielęgnowane w interesie miłości.

Gdzie prostota i szczerość, tam kwitnie przyjaźń i radość.

Człowiek zamiast miłości może mieć przyjaźń czyjąś i to będzie jeszcze więcej warte i będzie trwalsze, pewniejsze.

Przyjaźń zawiązuje się z miłości, zwyczaju, czynu, wyglądu.

Najlepszy przyjaciel dostanie prawdopodobnie najlepszą małżonkę, ponieważ dobre małżeństwo opiera się na talencie do przyjaźni.

Przyjaźń zawarta w dzieciństwie to jedyne, co nie umiera wcześniej niż my.

Z przyjaźnią jak z nową suknią: w ustawiczności spowszedniejej rzedzej zażywając, dłużej dobra.

Z przyjaźnią jest rzecz jak z nową suknią; gdy często używasz spowszednieje; rzadko użyta, dłużej służy.

Przyjaźń nie zna słowa "granice". Przyjaźń jest bezgraniczną wymianą myśli.

Otwarte serce jest zaproszeniem do przyjaźni.