Przyjaźń ma umiejętność i dar obserwacji najlepszego lekarza, pilność i wytrwałość pielęgniarki, cierpliwość i czułość najlepszej matki.

Przyjaźń - to przede wszystkim szczerość, to krytyka błędów towarzysza. Przyjaciele powinni pierwsi wystąpić z surowa krytyka, by towarzysz mógł naprawić swoje błędy.

Prawdziwa przyjaźń istnieje tylko wtedy, gdy człowiek nie ma nic, bo wówczas przyjaźń jest jego największym skarbem.

Przyjaźń z kobietą zawsze kończy się miłością.

Przyjaźń jest najdelikatniejszym kwiatem, który rozwija się z wzajemnych kontaktów międzyludzkich. Jeżeli nie dbamy o niego cierpliwie i niestrudzenie, więdnie i usycha, zanim otworzy wszystkie swoje pączki.

Przyjaźń jest subtelną rozkoszą szlachetnych dusz.

Podobnie jak rzeczy pierwszej potrzeby - ognia i wody - przyjaźni potrzebujemy przez cały czas.

Przyjaźń jest jak dające cień drzewo, pod którym szukam wytchnienia.

Przyjaźń umacnia się w przeżywanych doświadczniach.

Przyjaźń jak nieśmiertelnik - to blady kwiatek, ale nie więdnący nigdy.

Ważne jest dla przyjaciół, by sądzili, że jesteśmy z nimi bezwzględnie szczerzy, a dla przyjaźni, by tak nie było.

Przyjaźń nie znosi oddalenia między ludźmi, gdyż jest długą grogą, którą muszą pokonać razem.

Przyjaźń jest najlepszym lekarstwem na wszelkie nasze dolegliwości. Ona kruszy bariery, które nas dzielą, rozluźnia wszelkie ograniczające nas więzy, przenika jak stare, dobre wino do wszystkich żył życia. Jest poczuciem, że się nawzajem rozumiemy, ufamy sobie i z całego serca życzymy sobie szczęścia!

Licha przyjaźń jak szkodliwa książka — warto ją kupić i zniszczyć.

Przyjaźń, tak samo jak filozofia czy sztuka, nie jest niezbędna do życia. . . Nie ma żadnej wartości potrzebnej do przetrwania; jest natomiast jedną z tych rzeczy, dzięki którym samo przetrwania nabiera wartości.