Człowieka tak bardzo pochłaniają myśli i plany na przyszłość, że przypomina sobie o życiu dopiero wtedy, gdy jego dni na ziemi są policzone. Ale wówczas na wszystko jest już za późno.

Głównym urokiem żon jest to, że z biegiem czasu zaczynają nam przypominać nasze matki.

Przez telewizję świat stał się wsią, a spora część programów przypomina wsiowe plotki.

Szczęście w małżeństwie przypomina kaprysy pogody.

Przyjemne początki grzechu nigdy nie przypominają następującej po nim katastrofy.

Nic tak nie przypomina przyjaźni jak związki pielęgnowane w interesie miłości.

Gdy mówisz prawdę, nie potrzebujesz sobie niczego przypominać.

Mężczyźni zapomnieliby zupełnie o swoich żonach, gdyby one nie przypominały im od czasu do czasu o tym, do czego są uprawnione.

Kto natrząsa się z tych odwiecznych prawd, jakimi żyją ludzie poczciwi, przypomina właściciela burdelu, który wyśmiewa starą wieśniaczkę.

Małżeństwo przypomina trochę budowanie z klocków Lego bez instrukcji.

Ożenek lekkoducha przypomina poniekąd sport wędkarski. Młodzian połknie haczyk, a potem do końca życia zalewa robaczyk!

Kobieta piękna przypomina władców - nie posiada przyjaciół, za to moc pochlebców.

Gdy kobieta przestaje przypominać dziecko, przestaje być kobietą.

Kobieta przebacza wszystko. Ale za to często przypomina o tym, że przebaczyła.

Gdyby głupota nie przypominała do złudzenia postępu, talentu, nadziei lub poprawy, nikt nie zechciałby być głupi.