Ziemia to kropka pod znakiem zapytania.

Wszystko się sprowadza do pytania, czy państwo zechce nareszcie zrozumieć, że naród żyje w rzeczywistości wspaniałym życiem tylko wtedy, gdy ma intensywne życie urojone.

Nauka nie daje satysfakcji moralnej, albowiem nie udziela odpowiedzi na podstawowe pytania.

Kiedyś o miłości myślano jako o sile motywującej, nadającej w pewien sposób kierunek naszemu życiu. Obecnie i to stoi pod znakiem zapytania. Miłość sama dla siebie stała się problemem wymagającym rozwiązania.

Zawsze trzeba zadać pierwsze pytania — najmądrzejszy uczony czuje się zaskoczony dopytywaniem ze strony dziecka.

Chociaż pytania filozoficzne dotyczą wszystkich ludzi, nie wszyscy zostaną filozofami.

Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja.

Cierpienie zadaje pytania.