Trzy są sposoby zdobywania mądrości. Pierwszy to refleksja — to najbardziej szlachetny, następnie naśladowanie —jest on najłatwiejszy, a trzeci to doświadczenie — najbardziej gorzki ze wszystkich.

Dla konserwatysty refleksja nad podstawami własnego światopoglądu jest rodzajem profanacji tak samo jak konieczność udowadniania egzystencji Boga jest estetycznym zgorszeniem dla każdego prawdziwie wierzącego; jest wyprowadzaniem irracjonalnej wartości na poziom racjonalny, desakralizacją boskości, której odebrany zostaje urok tajemniczości, bez której nie można pewnie stawić czoła lewicowym czcicielom diabła na ich polach bitewnych rozumu.