Człowiek, tak jak wszystko w przyrodzie, potrzebuje światła i ciepła, by się rozwijać.

Człowiek jest jedyną istota w przyrodzie zdolną do bezinteresownego świństwa.

Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą.

Człowiek najprawdopodobniej rodzi się z długiem, którego nigdy nie może spłacić, niezależnie od tego, jak bardzo się stara, bo dług ten ciągle rośnie. Człowiek zawsze zawdzięcza coś innym. Jeśli zignoruje ten dług, to powoli zatruwa sobie duszę. Jeśli zaczyna go spłacać, to w rezultacie powoduje tylko zwiększenie zadłużenia. Ale to, co potrafi dać, jest miarą jego człowieczeństwa.

Człowiek rodzi się wolny, ale potem zewsząd krępują go łańcuchy.

Człowiek wie, że umiera, nie wie gdy się rodzi, nieprawda, że reszta całość jest milczeniem.

Pierwsze zasady moralności tworzą się w interesie jednostki, toteż prawdą jest w tym względzie, że cnota to roztropność zastosowana do obyczajów. Jednakże cnota we właściwym sensie słowa rodzi się w stosunkach człowieka z innymi ludźmi; człowiek jest mądry dla samego siebie, a cnotliwy wobec bliźniego.

Cnota wiarę, a wiara dobrą cnotę rodzi.

Kiedy się urodziłaś - padało, ale to nie był deszcz, to było niebo, które płakało, bo straciło najpiękniejszą gwiazę.

Cierpienie, które rodzi się i nie zamyka nas w sobie, staje się źródłem życia i światła.

Idea rodzi się z formy.

Gdy Chrystus przyjdzie sądzić żywych i umarłych, to Jego Matka na progu nowego życia będzie odbierała westchnienie Rodziny ludzkiej: O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo.

Bogactwo rodzi pożądanie.

Dla mnie samego godzina śmierci będzie godziną narodzin do nowego wspanialszego życia.