Roztropność u męża i cierpliwość żony wnoszą szczęście do domu.

Mówić mało i źle jest nieszczęściem prostaków; mówić wie i źle jest zuchwalstwem głupców; mówić wiele i dobrze jest szczęściem dowcipnych; mówić mało i dobrze jest roztropność mądrych.

Kiedy miłość nas opanuje, roztropność idzie w las.

Mądry szuka ucieczki w starych księgach, głupi pchając się wręcz do niebezpiecznych spraw, prawdziwej uczy się roztropności.

Kiedy człowiek odczuwa obrzydzenie tego, co robi, zaczyna wątpić we wszystko. Przy odrobinie roztropności może to być początkiem dochodzenia do prawdy.

Mądry szuka ucieczki w starych księgach, głupi pchając się wręcz do niebezpiecznych spraw, prawdziwej uczy się roztropności.

Pierwsze zasady moralności tworzą się w interesie jednostki, toteż prawdą jest w tym względzie, że cnota to roztropność zastosowana do obyczajów. Jednakże cnota we właściwym sensie słowa rodzi się w stosunkach człowieka z innymi ludźmi; człowiek jest mądry dla samego siebie, a cnotliwy wobec bliźniego.