Naturalną religią człowieka jest immanentny symbolizm. W kontraście do symbolizmu dogmatycznego, który jest podstawą religii oficjalnych, ten zadowala się materiałem świata rzeczywistego i wypatruje w nim pewne linie, które przedłuża w nieskończoność jako drogi dla myśli, pytając, tęskniąc, zgadując.

Skądinąd ci, którzy głoszą religię, sami ulegają złudzeniom. Pragnienie nawracania każe im wierzyć, że rzeczywiście kogoś nawrócili.

Kto obmawia przyjaciela, kto go nie broni wobec oskarżeń innych, kto cieszy się z wyśmiewań ludzkich i łowi plotki gadułów, kto potrafi zmyślać rzeczy nie widziane, a nie potrafi zmilczeć zawierzonej tajemnicy, jest czarnym charakterem, tego wystrzegaj się!

Podobnie jak rzeczy pierwszej potrzeby - ognia i wody - przyjaźni potrzebujemy przez cały czas.

Przyjaźń, tak samo jak filozofia czy sztuka, nie jest niezbędna do życia. . . Nie ma żadnej wartości potrzebnej do przetrwania; jest natomiast jedną z tych rzeczy, dzięki którym samo przetrwania nabiera wartości.

Sprawiedliwość jest fundamentem wszystkiej Rzeczypospolitej.

Sprawiedliwość przedstawia się człowiekowi przede wszystkim jako wybór - wybór dobra, a odrzucenie zła. Konieczność jest brakiem wyboru, obojętnością. I w gruncie rzeczy jest dla nas najwyższą sprawiedliwością.

Prawda to potwierdzenie istniejącej rzeczywistości. Piękno to nie tylko obietnica, ale i rękojmia innej rzeczywistości.

Nauczyciele często są jak szyby: pozwalają widzieć prawdę, ale dzielą od rzeczywistości.

Gdyby ktoś mi udowodnił, że Chrystus jest poza prawdą i rzeczywiście byłoby tak, iż prawda jest poza Chrystusem, to wolałbym pozostać z Chrystusem, niż z prawdą.

Jeśli sprawimy, aby prawdy ugięły się pred trudnościami, skońcymy z rzeczywistością.

Niebezpieczeństwo przy szukaniu prawdy leży w tym, że czasami się ją rzeczywiście znajduje.

Praca fizyczna to wytchnienie w stosunku do pracy umysłu. Pracując rękami przesuwamy coś, poruszamy rzeczy i przedmioty. Pracując umysłem i wyobraźnią, trzeba ruszyć z miejsca siebie, przeobrażać siebie, kształtować siebie. A to o wiele trudniejsze.

Może z czasem zobaczymy rzeczy, których, jak dotąd, nie możemy sobie wyobrazić.

Myślę, że kolektywizacja była krokiem fałszywym, nieudanym, i że do tego błędu nie wolno się było przyznać. Aby ukryć to niepowodzenie, musiano za pomocą wszelkich środków zastraszenia oduczyć ludzi samodzielnego myślenia, zmusić ich, by widzieli rzeczy nie istniejące i udowadniali nieprawdziwe teorie. Stąd bezprzykładne okrucieństwo jeżowszczyzny, ogłoszenie konstytucji, która nigdy nie miała być przestrzegana, wprowadzenie wyborów nie dających możliwości wyboru.