Wiara jest pierwszym krokiem człowieka od siebie w kierunku Boga.

Wiara ma to do siebie, że jeszcze po zniknięciu nie przestaje działać.

Gdybyś wiedział, co myślę o Tobie, gdybyś wiedział, co czuję do Ciebie, inaczej patrzyłbyś na mnie, inaczej byś patrzył na siebie.

Gdy daję Ci wszystko,to daję Ci siebie. Tyle samo pragnę otrzymać od Ciebie.

Trzeba oderwać się od szumów świata i wniknąć w samego siebie. Oto jestem: moje ramię, moja dłoń, moje palce, mój paznokieć. Cząstka mojego ciała, które stanowi harmonijną jedność. Ta jedność nie kończy się obrysem kształtu: tworzę wspólnotę z kamieniem, na którym siedzę, z trawą, której dotykam, z powietrzem wypełniającym mi płuca, z pejzażem wokół. Jestem sobą i jednocześnie drzewem, słońcem, ptakiem, ziemią. Ja, składnik nieogarnionej, pulsującej, doskonałej natury.

Największa rzecz na świecie, to umieć należeć do siebie.

Pozwól mi, Panie, być w świecie dotykalnym sakramentem Twej miłości: być twymi ramionami, które przygarniają do siebie i spalają w miłości wszelką samotność świata.

Sztuki piękne są po to, żeby wychować i wykształcić człowieka jako człowieka, żeby niepostrzeżenie u wszystkich i w sposób jak najbardziej łagodny i skuteczny usunąć, odrzucić od siebie i społeczeństwa to, co jest w nim zwierzęce, — w przeciwnym razie są one tandetą.

Szczęścia szukaj blisko siebie, bo ono jest w drobnych, codziennych radościach.

Zdolność człowieka do dawania siebie innym ludziom jest poezją w prozie życia.

Szczęście nie jest ani dziełem przypadku, ani darem bogów. Szczęście to coś, co każdy z nas musi wypracować dla samego siebie.

Nie ma światła, które świeciłoby dla siebie samego. Każde szczęście rozjaśnia świat.

Człowiek, tak jak nie może sam siebie stworzyć, tak nie może sam siebie uszczęśliwić.

Człowiek, który osiągnął sukces, nigdy nie wie, czy jest kochany dla samego siebie.

Jesteśmy wobec samych siebie, na własnej ziemi jak w nieprzyjacielskim kraju, gdzie postarano się ze wszystkich sił, by każdemu życie uprzykrzyć i utrudzić.