Majestat śmierci jest taki, że ten, kto dobrowolnie umiera za coś, ma zawsze rację.

Jeśli ludzie nie boją się umierać nie ma sensu straszyć ich śmiercią.

Jasna świadomość śmierci jest wymiarem radości życia.

Niektórzy ludzie tak bardzo boją się śmierci, że nigdy nie zaczynają żyć naprawdę.

Rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności: kto się nauczył umierać, oduczył się służyć.

Dzień śmierci może też być dniem narodzin. Wtedy należy przestawić znaki: na początku dać krzyżyk a na końcu gwiazdkę.

Dwie są drogi, jedna droga życia, a druga śmierci i wielka jest różnica między nimi.

Świadomość [śmierci] to trucizna, to środek toksyczny dla osobnika, który stosuje go na samym sobie. Świadomość to światło, bijące na zewnątrz, świadomość oświetla nam drogę, abyśmy się nie potknęli. Świadomość to płonące reflektory pędzącego parowozu. Jeśli spróbujemy zwrócić je światłem do wnętrza, nastąpi katastrofa.

Śmiercią nie muszę się przejmować: kiedy my jesteśmy, nie śmierci - a kiedy jest śmierć, wtedy nas nie ma.

Boimy się nie śmierci, ale wyobrażenia, jakie mamy o niej.

Ktokolwiek mówi, że się śmierci nie lęka, kłamie.

Piękne życie nie gwarantuje fotogenicznej śmierci.

Fatum czyni nas niewidzialnymi. Kronika zapowiedzianej śmierci. Warszawa 1997

Trzeba wyzwolić się ze strachu bogów i śmierci.

Cokolwiek robisz, pamiętaj o śmierci.