Naga prawda nie pasuje już do naszego świata, odkąd ojciec Adam sprawił sobie pierwsze ubranie.

Świadomość [śmierci] to trucizna, to środek toksyczny dla osobnika, który stosuje go na samym sobie. Świadomość to światło, bijące na zewnątrz, świadomość oświetla nam drogę, abyśmy się nie potknęli. Świadomość to płonące reflektory pędzącego parowozu. Jeśli spróbujemy zwrócić je światłem do wnętrza, nastąpi katastrofa.

Śmierć nadaje sens życiu, dlatego trzeba mieć ją zawsze przy sobie - w myśli.

Gdy starzejemy się i nabieramy coraz więcej rozumu, wówczas w każdej chwili życia uprzytamniamy sobie, że musimy umrzeć. - A lasy wiecznie śpiewają.

Śmiech jest lekarstwem, które każdy może sobie przepisać.

Sztuka nie ma żadnego celu, jest celem sama w sobie, jest absolutem, bo jest odbiciem absolutu — duszy.

Sztuka to kłamstwo, które pozwala uświadomić sobie prawdę.

Historia literatury jest cmentarzyskiem tekstów ongiś popularnych i wielbionych. Nieśmiertelność zdobywają sobie nieoczekiwanie utwory drugiego czy trzeciego rzutu. Czasem jakiś żart, jakaś błahostka.

Poezja to zniesienie wszelkich ograniczeń z wyjątkiem tych, które autor zechce zostawić sam sobie. Poezja jest być może ostatnim obszarem wolności.

Poczytuję za szczęśliwego tego, który szczęście swoje zawdzięcza naturze, ale podziwiam i szanuję tego, który szczęście swoje stworzył sobie sam.

Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się wtedy, gdy zapominając o sobie zacznie żyć dla bliźnich.

Istota zdolna do najwyższego wyobrażenia sobie szczęścia jest jednocześnie najnieszczęśliwszym na świecie stworzeniem.

Szczęścia pragnie cały świat, każdy, kogo znam, lecz dać sobie szczęścia kwiat, nikt nie może sam.

By być szczęśliwym — brakuje nam tylko, abyśmy zdali sobie z tego sprawę.

Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zacznie żyć dla innych.