Jedynym pięknem w sztuce jest życie ludzkie. Sztuka rośnie, kiedy rosną ludzie, i ginie, gdy oni giną.
Przyczyną każdego zjawiska w sztuce jest inne zjawisko w sztuce, a nie natura.
W sztuce dopiero nadmiar realności stwarza jej pozór.
Aby wytrwać w sztuce trzeba czegoś innego i czegoś więcej niż wrodzonego talentu; trzeba namiętności i cierpienia, które wypełniają życie i nadają mu sens. W przeciwnym razie nie tworzy się, lecz pisze się książki.
Trzeba na pewno mniej wytrwałości i mniej wysiłku, aby pozwolić sztuce dojrzeć, niż aby zapobiec następnie jej zgniciu.
W sztuce trzeba zawsze celować trochę wyżej niż się trafia.
Nie zrozumiecie sztuki, póki nie zrozumiecie, że w sztuce 1 + 1 może dać każdą liczbę z wyjątkiem 2.
W sztuce przejawia się najpierw to, co zadomowi się w życiu.
Mało rzeczy na tym świecie dorównuje swojemu obrazowi w sztuce.
W moralności, jak w sztuce, mówienie jest niczym, działanie wszystkim.