Trzeba umieć iść słoneczną stroną życia.

Najbardziej normalne życie to takie życie, w którym do niczego nie trzeba się zmuszać.

Trzeba się wystawiać na próby. Tylko tak każdy może przekonać się, na co go stać.

Nie dość zapewnić komuś zbawienie; trzeba mu jeszcze dać środki do życia.

W życiu trzeba się starać o dwie rzeczy: po pierwsze, aby zdobyć to, czego pragniemy, a po drugie, żeby potem umieć się tym cieszyć. Tylko najmądrzejszym udaje się to ostatnie.

Dlaczego trzeba całego życia, by sobie uświadomić, że złowróżbne znaki pojawiają się równie często jak ptaki na czereśni?

Trzeba żyć a nie tylko istnieć.

Po każdym dniu trzeba wrócić kartkę i zacząć od nowa.

Trzeba tak żyć, żeby było można mieć szacunek dla samego siebie.

Za doświadczenia trzeba w życiu płacić. Jeżeli mamy szczęście, otrzymujemy rabat.

Najdroższą dla człowieka rzeczą jest życie. Dane jest raz człowiekowi i trzeba przeżyć je tak, aby nie płonąć ze wstydu za lata przeżyte bez celu..., aby można było powiedzieć umierając: całe życie, wszystkie siły oddałem rzeczy najpiękniejszej na świecie — walce o wyzwolenie ludzkości.

Dar uzdrawiania jest łaską. Ale łaską jest również umiejętność godnego życia, miłości bliźniego, poszanowania pracy. Nie trzeba przenosić gór, żeby dać dowody jaj wiary.

Czymże jest życie, jeśli nie szeregiem natchnionych szaleństw? Trzeba tylko umieć je popełniać! A pierwszy warunek: nie pomijać żadnej sposobności, bo nie zdarzają się co dzień.

Nie ma co naśladować życia, trzeba działać jak ono. Działać przeciwko niemu.

Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.