Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane. Cała radość i cały smutek. Nie wolno nam się od tego uchylić. Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy, i tak kiedyś nas dopadnie.

O przyszłości należy myśleć, lecz nie trzeba się o nią martwić.

Gdzie przysiąg trzeba, tam nikną rozkosze.

Dopiero przy końcu roboty można poznać, od czego trzeba było zacząć.

Przyjaciół i nieprzyjaciół trzeba sądzić jednaką miarą.

Zawsze uważałam, że wypływające z przyjaźni korzyści, ulgi i wygody polegają na tym, że nie potrzeba nic wyjaśniać.

Chcąc być czyimś przyjacielem, trzeba stać się godnym przyjaźni.

Przyjaciele nie dają ci maskotek ani czekoladek. Przynoszą ciepłe skarpetki, krem, który właśnie ci się skończyły, albo słoiki, kiedy robisz przetwory. Przyjaciele wiedzą, czego ci naprawdę potrzeba.

Gdy pan jest w potrzebie, to: "Mój Marcinku proszę ciebie". A gdy potrzeba przeminie, to: "Odejdź chamie".

Prawdę trzeba wyrazić prostymi słowami.

Przeszłość można medytować, przyszłość trzeba tworzyć.

Prawda wypowiadana w słowie - kosztuje. Tylko za plewy się nie płaci. Za pszeniczne ziarno prawdy - trzeba płacić.

Prawdę trzeba wyrazić prostymi słowami.

Nic ludzi tak nie gorszy jak prawda. Czasem nasuwa się myśl, że dla uniknięcia publicznego zgorszenia trzeba unikać prawdy.

Wiele trzeba rozumu, żeby wiedzieć, kiedy powiedzieć prawdę, a kiedy ją zmilczeć; nie każdą prawdę zawsze można powiedzieć już to ze względu na nas, już to ze względu na innych.