Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.
Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.
Cnota wiarę, a wiara dobrą cnotę rodzi.
Sztuka jak wiara jednego się tylko boi: letniości.
Dwie rzeczy dają duszy największą siłę: wierność prawdzie i wiara w siebie.
Boga czuje serce, nie rozum. Oto co jest wiara: Bóg dotykalny dla serca, nie dla rozumu.
Prawda jest zawsze tam, gdzie istnieje wiara. Ilekroć człowiek z czystym sercem podąży drogą wiary, zawsze uda mu się połączyć z Bogiem i czynić cuda.
Wielką cnotą jest wiara i wielką cnotą jest miłość. Ale nadzieja to jakby największa z nich. Do ostatka człowiekowi towarzyszy i podźwignie go i wyprowadzi. Nadzieją weselący się idziemy.
Wiara plus nadzieja to furtka dla możliwości.
Nadzieja jest wiarą ukierunkowaną w czasie ku przyszłości. To nadprzyrodzony odpowiednik decyzji wytrwania w cnocie.
Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.
Owocem ciszy jest modlitwa. Owocem modlitwy jest wiara. Owocem wiary jest miłość. Owocem miłości jest służba. Owocem służby jest pokój.
Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.
Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.
Istotną cechą miłości jest wiara, że będzie trwać wiecznie.