Co za bzdura, że cierpienie wzbogaca. Znacznie więcej uczymy się kiedy jesteśmy szczęśliwi.

W cierpieniu jest tysiąckrotnie więcej doświadczenia niż w przyjemności.

Ta jedna licha drzewina, nie trzeba dębów tysięcy, z szeptem się ku mnie przegina: Jest Bóg i czegóż ci więcej?

Dla niejednego człowieka łatwiej jest spełnić przysługę, niż ją przyjąć. Najczęściej wchodzi tu w grę podrażniona ambicja. Człowiek lubi być niezależny i jak najwięcej zawdzięczać sobie. Nie lubi prosić ani okazywać wdzięczności. Jest w tym po prostu brak poczucia rzeczywistości: nawet najbardziej niezależny człowiek na każdym kroku w swym bytowaniu i w swoim działaniu uzależniony jest od drugich.

Dobry słuchacz ma więcej przyjaciół niż dobry mówca.

Nie sprzedawaj duszy diabłu; Bóg da ci za nią więcej.

Im ktoś wyżej jest postawiony przez Boga, w hierarchii społecznej, tym więcej musi wymagać od siebie.

Im więcej dajemy Bogu, tym więcej On sam się daje.

Gdy patrzymy na wygodnictwo i bezmyślne życia - coraz więcej rozumiemy sens ofiary.

Dla pijaka bohaterem jest ten kto może wypić więcej.

Bogactwo jest jak morska woda: im więcej pijesz, tym większe masz pragnienie.

Jak otyłość ciału więcej zawadza niż pomaga, tak zbyteczna fortuna więcej czasem ciąży niż cieszy.

Biednym jest się dopiero, kiedy już się niczego więcej nie chce.