Z wiekiem coraz bardziej jesteśmy doświadczani.

Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje jęczeć i przeklinać aby zacząć szukać prawdy, która rządzi jego życiem.

Jeśli wytniesz z siebie wszystko po kolei to któregoś dnia osiągniesz wolność absolutną, staniesz się niczym huragan El Nino, absolutnie wolny, absolutnie nieosiągalny, absolutnie nieprzewidywalny - ale przestaniesz być człowiekiem.

Szczęście podobne jest do motyla - nigdy nie goni za człowiekiem, tylko człowiek za nim.

Można spędzić w sposób sensowny lata z jednym człowiekiem po to, by mu pomóc w zrozumieniu siebie.

Przypadek jest nie tylko wypadkową nieobliczalnych, ważnych sił żyjących poza człowiekiem, on także ściąga dookoła siebie siły tkwiące w samym człowieku, staje się odczynnikiem natury ludzkiej i demaskuje ją lub apoteozuje.

Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje jęczeć i przeklinać aby zacząć szukać prawdy, która rządzi jego życiem.

Polak, jak mu przyjdzie fantazja do głowy, może być całkiem porządnym człowiekiem.

Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.

Prawdziwa młodość - to przymiot, który zdobywa się z wiekiem.

Prawdziwa młodość - to przymiot, który zdobywa się z wiekiem.

Miłość i amatorstwo, to są dwie rzeczy różne. Wielki amator kobiet nie jest człowiekiem zdolnym do podniosłego uczucia.

Dowcip i mądrość rodzą się wraz z człowiekiem.

Różnica między człowiekiem obyczajnym i człowiekiem honoru polega na tym, że ten drugi żałuje niegodnego czynu, nawet wtedy, jeśli przyniósł mu on korzyść i nie został na jego popełnieniu przyłapany.

Jeśli przygarniesz głodnego psa i zaopiekujesz się nim, nie ugryzie cię. To zasadnicza różnica między psem a człowiekiem.