Losowy cytat

Czas nie próżnuje.

Znalezione dla frazy: wreszcie w bazie cytatów 9

Przyjaźń nie istnieje. Starożytność przenicowała ją na wszelakie sposoby i wreszcie zabrała z sobą do grobu.

Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie! Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie; przez przyjacielską dłoń w zapasach ze światem, pochwałą wreszcie - ach! - nie Twoim kwiatem.

Polska jeszcze nie zginęła, potem niemal zginęła, wreszcie po słynnych osiemnastu dniach, zginęła: jak i dzisiaj, na przekór śląskim i wschodniopruskim ziemkostwom, Polska jeszcze nie zginęła.

Każdą miłość trzeba unieść ku śmierci, żeby wreszcie była nieśmiertelna.

Był dzień co zmienił obraz świata pięknem wspaniałym. Był dzień co dał mi wreszcie czego nie miałem. Był dzień co mnie nauczył kochać co oczy zasnuł mgłą. Tą mgłą to byłaś Ty, Maleńka! Miłością mą.

Mężczyzna, który wreszcie zrozumiał kobietę, musi od nowa uczyć się rozumieć siebie.

Ekspert to ktoś, kto ma coraz większą wiedzę w coraz mniejszym zakresie, aż wreszcie wie absolutnie wszystko o niczym.

Kobieta nieczuła to ta, która już nie kocha, lekkomyślna — ta, która kocha innego, zmienna — ta, która nie wie, czy i kogo kocha, obojętna wreszcie — ta, która nie kocha nikogo.

Bywają wreszcie i tacy, co zwykli głosić o cnocie: cnota jest konieczna; w głębi duszy wierzą jednak tylko w to, iż policja jest niezbędna.