Jeżeli masz ją, nie potrzebujesz już niczego więcej, a jeżeli jej nie masz, to wszystko co masz, jest bez znaczenia.
Kiedy się kocha kobietę wszystko, co łączy się z jej obrazem, miłość nasza stroi w zalety i cnoty urojone.
Kochająca kobieta wybacza wszystko lecz nie zapomina niczego.
Bo miłość nie polega na tym, by stać nieruchomo jak pustynia, ani hulać po świecie jak wiatr, ani patrzeć na wszystko z daleka jak ty.
Cóż zatem innego spaja doczesność z wiecznością, jak nie miłość, która przede wszystkim i właśnie dlatego, kiedy wszystko przeminęło, istnieje i trwa?
Kiedy po raz pierwszy się zakochujemy, zdaje nam się, że wiemy o życiu wszystko. I chyba mamy rację.
Jeśli wszystko jest stracone, oprócz miłości - nic nie jest stracone.
Jeśli wszystko jest stracone, oprócz miłości - nic nie jest stracone.
Och, mężczyźni są tak zarozumiali, że zdolni są uwierzyć we wszystko, co im pochlebia.
Mężczyzna uczyni wszystko dla kobiety, którą niegdyś kochał, nigdy jednak nie zakocha się w niej powtórnie.
Mężczyzna-fanatyk, jak zwierzę, uważa wszystko za truciznę, czego nie może spożyć i strawić.
Dla kobiety, którą kiedyś kochał, mężczyzna zrobi prawie wszystko na świecie — poza tym, by znów ją pokochał.
Mężczyzna winien przyjmować odważnie i z uśmiechem wszystko, co mu przyniesie życie, inaczej nie jest mężczyzną.
Mężczyzna, który chce się żenić, powinien wiedzieć wszystko albo nic.
Doszedłem do przekonania, że wszystko, co powstaje w umyśle mężczyzny czy kobiety, jest fikcją. Tak zwana prawda to udogodnienie i luksus, których wszyscy poszukujemy. To poszukiwanie wydaje się naturalną i konieczną cechą rodzaju ludzkiego.