Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja.
Po roku milczenia zapominamy gadania a przyswajamy sobie mówienie.
Ludzie, chcąc się urządzić w życiu, zapominają żyć.
Świat uparł się przy pojęciach NA PRAWO i NA LEWO, zapominając przy tym, że istnieje także w GÓRZE i NA DOLE.
Świat jest twardy, zarówno w tym co pamięta, jak i w tym co zapomina.
Mieć szczęście oznacza również: nie mieć nieszczęścia. Tak często się o tym zapomina.
Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się wtedy, gdy zapominając o sobie zacznie żyć dla bliźnich.
Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zacznie żyć dla innych.
Zgodnie z zamierzeniem nieświadomości, często zapominamy, iż zapominanie zawsze umożliwia nam konstruowanie wnioskowania co do ukrytych skłonności zapominalskiej osoby.
Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.
Każda epoka ma swe własne cele i zapomina o wczorajszych snach.
Małe nienawiści podnoszą małe głowy wężów-grzechotników. Nienawidzić trzeba niewielu, gdyż to bardzo nuży. Wieloma trzeba pogardzać, przebaczać często i nie zapominać nigdy.
Kochająca kobieta wybacza wszystko lecz nie zapomina niczego.
Niech pani nie zapomina, że zdolność mężczyzny do kochania i uwielbiania jest jak inne zdolności. Musi ich używać na marne wiele razy, zanim się przekona, co jest naprawdę godne jego starań.
Mężczyzna nigdy nie zapomina kobiety, która go nie chciała poślubić; kobieta nigdy nie zapomina mężczyzny, który chciał ją poślubić.
Dobrych uczynków nikt nie pamięta, złych nikt nie zapomina.