W afekcie radości widzimy wyraźnie czynnik łączący. Radość nie znosi odosobnienia. W jej przejawach dochodzi do głosu skłonność do współdziałania, do współobcowania i współradowania się. Sama już postawa jest łącząca, jest jakby wyciągnięciem ręki, ciepłem, które promieniuje na innych i podnosi ich na duchu. Wszystkie czynniki łączące zawarte są w tym afekcie.
Tyrani znikną wtedy, gdy się nikt śmierci obawiać nie będzie Im więcej światła, tym mniej bojaźni.
Teraźniejszość jest to poseł wysłany od tego, co już zniknęło po to, co jeszcze ma zniknąć; jest to dziecko wspomnienia a karmicielka nadziei.