O wartości życia decyduje to, co już przeżyliśmy; o jego cenie co nam jeszcze z niego pozostało.

Człowiek, żeby mógł przejść przez życie jakoś możliwie i nie dać się innym poharatać, musi ciągle podpierać się i pocieszać różnymi mądrymi aforyzmami dającymi mu możliwość przeżycia każdego napotkanego świństwa i ścierstwa. Po przeczytaniu mądrości podnosi pokrzepiony głowę, bo utożsamia się z lepszą częścią zdania. A to wszystko nieprawda. Jest odarty ze skóry i krwawi, a przyjemne życie ma ten, co krzywdzi, żyje z hańbą za pan brat, cnotę i uczciwość mając w głębokiej pogardzie.

Ci, którzy nie posuwają naprzód żadnego życia poza swoim własnym, żyją nieciekawie.

Nie bierz życia zbyt poważnie. I tak nie wyjdziesz z niego z życiem.

Życia nie można wybrać, ale można z niego coś zrobić.

Bez zdrowia życie nie jest życiem; życie nie jest do wyżycia.

Natura jest zwykle okrutna, ale niekiedy miłosierna: starcem nie mogącym używać życia obrzydza je.

Doświadczenie jest mistrzynią życia.

Możesz zacząć życie nowe. Jeszcze raz przyjrzyj się sprawom tak, jak zwykłeś to czynić. Na tym bowiem polega odrodzenie życia.

Życia w wolności wart tylko, kto sobie wywalczać musi je na każdy dzień.

Każde dziecko otrzymuje od rodziców dyplom geniusza, szkoły — świadectwo niedojrzałej dojrzałości, od uniwersytetu - patent mistrza, od życia — najczęściej — tytuł zdolnego robigrosza.

Sztuka życia polega na tym, aby cuda zauważyć - we wszystkim tkwi wspomnienie raju.

Jaki jest sens ludzkiego życia? Każda odpowiedź na to pytanie wiąże się z religią. Można więc spytać, czy w ogóle warto je zadawać? Odpowiadam, że człowiek, który uważa życie swoje i innych istot ludzkich za bezsensowne, jest nie tylko nieszczęśliwy, ale właściwie nie zasługuje na życie.

Instynkt życia przeszkadza nam poczuć jego nieistnienie.

I w samym środku życia można sią czuć jak na jego dalekich peryferiach.