Nie bierz życia zbyt poważnie. I tak nie wyjdziesz z niego z życiem.

W olbrzymiej większości wypadków życiem jest właśnie to, że żyć nie można.

Kto żyje życiem miłości - żyje życiem Boga.

Bez zdrowia życie nie jest życiem; życie nie jest do wyżycia.

Z życiem jak ze sztuką w teatrze: ważne nie jak długo trwa, ale jak zagrana.

Poza życiem nie istniejemy.

Możesz cieszyć się życiem, tylko z pewnej odległości, wolno ci spojrzeć na rzeczy, ale nie możesz ich spróbować.

Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.

Życie bez cierpienia nie jest życiem. Łatwiej nawet żyć bez szczęścia niż bez cierpienia.

Nie życie, lecz zdrowie jest życiem.

Nie każdemu z życiem do twarzy.

Człowiek nie ma władzy nawet nad własnym życiem.

Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje jęczeć i przeklinać aby zacząć szukać prawdy, która rządzi jego życiem.

Najwięcej czasu kradną innym Ci, którzy nie wiedą co począć z własnym życiem.

Człowiek, który nie stawia czoła cierpieniu, nie akceptuje życia. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką przed życiem.