Świat podobny jest do amatorskiego teatru; więc nieprzyzwoicie jest pchać się w nim do ról pierwszych, a odrzucać podrzędne.
Gdy człowieka, któremu wiodło się dobrze, spotyka niepowodzenie lub nieszczęście, zagłębia się on w sobie, wzmaga wymogi własnego sumienia, wymierza sobie karę i pokutę.
Dzieci nie są złośliwe, są złe.
Zdolność człowieka do dawania siebie innym ludziom jest poezją w prozie życia.
Zgodnie z zamierzeniem nieświadomości, często zapominamy, iż zapominanie...
Rozkosz jest premią natury za trud płodzenia i rodzenia.
Zarówno najpiękniejsze, jak i najstraszniejsze skłonności ludzkie nie są...
Zero nienawidzi innych liczb.
