Być człowiekiem, to czuć, kładąc swą cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.
Świat waha się między wojną a pokojem i przyszłość zależy, być może, od jakiegoś drobiazgu; zbrodnią byłoby nie próbować wszystkiego, co mogłoby zapewnić spokój.
Nic bardziej zgubnego, jak żyć w cieniu sławy. Człowiek gaśnie.
Okropnie przykro jest patrzeć, jak umiera nadzieja.
Cóż warta byłaby miłość, gdyby cokolwiek mogło ją zastąpić?
Kiedy miłość jest wystarczająco silna, oczekiwanie staje się szczęściem.
Kiedy człowiek jest zakochany, ukazuje się światu takim, jakim powinien być...
I ziemia naszym kosztem się kręci.
Cały świat gra komedię.
Świat dzieli się na dwie grupy ludzi: tych, którzy wierzą w rzeczy...
Świat potrzebuje przewodników. Bieg wypadków tego świata wykazuje od czasu do...
Świat to już niemal krwawa gra żołnierzy z krwi i kości o ołowianych duszach.
